Μετράνε μόνο τα κουκιά τους...
Ποιος είναι άραγε, τώρα πια, ο πρώτος συνειρμός, όλων ημών, όταν ακούμε τη βαρύγδουπη φράση «Φοιτητικές Εκλογές»; Προσωπικά, θυμάμαι ένα μπακάλη στο χωριό μου, που αιωνίως μετρούσε κουκιά. Αυτό είναι οι σημερινές φοιτητικές εκλογές. Το πολύ πολύ ο μπακάλης να άλλαξε ρούχα και να αγόρασε σουπερμάρκετ. Μπακάλης ήταν, και τέτοιος παραμένει. Οι φοιτητικές εκλογές, δυστυχώς, δεν έχουν καμία αυτόνομη πολιτική υπόσταση. Έχουν καταστεί προέκταση του σαθρού πολιτικού βίου, που όλοι, λίγο πολύ, κατακρίνουμε, άλλοτε δικαίως, και άλλοτε αδίκως. Του αυστηρού κομματισμού και της φτήνιας.
Οι φοιτητικές παρατάξεις, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ακαδημίες μελλοντικών στελεχών, αν θέλετε να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους. Διαχειρίζονται τους φοιτητές με καθαρά κριτήρια δημοσίων σχέσεων και συναλλαγής. Το κακό είναι ότι τα στελέχη είναι πολλά, και τα κόμματα μάλλον θα δυσκολευθούν να τα αφομοιώσουν όλα. Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί, που αλωνίζουν τα πανεπιστήμια, κολλάνε αφίσες, γράφουν «Κική σ’ αγαπώ» στους τοίχους, πιάνονται στα χέρια ή από τις κοτσίδες, μιλάνε σαν αντίγραφα δυσκοίλιων πολιτικάντηδων και σηκώνουν χρωματιστά λάβαρα, μάλλον είναι είλωτες, με τον Σπάρτακό τους να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Οι περισσότεροι τουλάχιστον, γιατί υπάρχουν και οι επιφανείς κομματοαναθρεμμένοι, που κατά τα φαινόμενα κάπου θα χώσουν τη μύτη τους- στο δημόσιο φυσικά.
Πέραν των όποιων εσωτερικών σκοπιμοτήτων εξυπηρετούν οι φοιτητικές εκλογές, και αυτές είναι εν πολλοίς γνωστές και προφανείς, οφείλουμε να αναρωτηθούμε, ποιο είναι το νόημά τους; Πολιτική διάσταση δεν υπάρχει, κομματική ναι. Παραγωγή νέων ιδεών δεν υπάρχει, αναμόχλευση και μακιγιάρισμα των παλαιότερων ναι. Λύσεις στα πρακτικά προβλήματα δεν βρίσκονται, καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς άφθονα. Τι στην ευχή παράγουν οι φοιτητικές εκλογές, πέρα από μια γραφειοκρατική συνιστώσα του συστήματος εξουσίας; Πραγματικά θεωρούν όλοι αυτοί ότι παράγουν πολιτική, ή εν πάσει περιπτώσει, ότι κινούνται μέσα στα πλαίσιά της; Είναι τόσο κακοί ηθοποιοί, που δεν μπορούν να πείσουν ούτε τους εαυτούς τους τελικά.
Δεν υπάρχει ελπίδα! Ίσως να έχουμε μόνο μια ευκαιρία ανάτασης φέτος. Η καλή αοιδός Καλομοίρα, να ανέβει στην ταράτσα κάποιου Πανεπιστημίου (αυτή δε θα έχει πρόβλημα με το άσυλο, προστατεύουμε και τα ορφανά διάνοιας…), και να ανακοινώσει τα πρώτα αποτελέσματα των exit-polls, με συγχωρείτε, των κουκιών…
Ποιος είναι άραγε, τώρα πια, ο πρώτος συνειρμός, όλων ημών, όταν ακούμε τη βαρύγδουπη φράση «Φοιτητικές Εκλογές»; Προσωπικά, θυμάμαι ένα μπακάλη στο χωριό μου, που αιωνίως μετρούσε κουκιά. Αυτό είναι οι σημερινές φοιτητικές εκλογές. Το πολύ πολύ ο μπακάλης να άλλαξε ρούχα και να αγόρασε σουπερμάρκετ. Μπακάλης ήταν, και τέτοιος παραμένει. Οι φοιτητικές εκλογές, δυστυχώς, δεν έχουν καμία αυτόνομη πολιτική υπόσταση. Έχουν καταστεί προέκταση του σαθρού πολιτικού βίου, που όλοι, λίγο πολύ, κατακρίνουμε, άλλοτε δικαίως, και άλλοτε αδίκως. Του αυστηρού κομματισμού και της φτήνιας.
Οι φοιτητικές παρατάξεις, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ακαδημίες μελλοντικών στελεχών, αν θέλετε να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους. Διαχειρίζονται τους φοιτητές με καθαρά κριτήρια δημοσίων σχέσεων και συναλλαγής. Το κακό είναι ότι τα στελέχη είναι πολλά, και τα κόμματα μάλλον θα δυσκολευθούν να τα αφομοιώσουν όλα. Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί, που αλωνίζουν τα πανεπιστήμια, κολλάνε αφίσες, γράφουν «Κική σ’ αγαπώ» στους τοίχους, πιάνονται στα χέρια ή από τις κοτσίδες, μιλάνε σαν αντίγραφα δυσκοίλιων πολιτικάντηδων και σηκώνουν χρωματιστά λάβαρα, μάλλον είναι είλωτες, με τον Σπάρτακό τους να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Οι περισσότεροι τουλάχιστον, γιατί υπάρχουν και οι επιφανείς κομματοαναθρεμμένοι, που κατά τα φαινόμενα κάπου θα χώσουν τη μύτη τους- στο δημόσιο φυσικά.
Πέραν των όποιων εσωτερικών σκοπιμοτήτων εξυπηρετούν οι φοιτητικές εκλογές, και αυτές είναι εν πολλοίς γνωστές και προφανείς, οφείλουμε να αναρωτηθούμε, ποιο είναι το νόημά τους; Πολιτική διάσταση δεν υπάρχει, κομματική ναι. Παραγωγή νέων ιδεών δεν υπάρχει, αναμόχλευση και μακιγιάρισμα των παλαιότερων ναι. Λύσεις στα πρακτικά προβλήματα δεν βρίσκονται, καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς άφθονα. Τι στην ευχή παράγουν οι φοιτητικές εκλογές, πέρα από μια γραφειοκρατική συνιστώσα του συστήματος εξουσίας; Πραγματικά θεωρούν όλοι αυτοί ότι παράγουν πολιτική, ή εν πάσει περιπτώσει, ότι κινούνται μέσα στα πλαίσιά της; Είναι τόσο κακοί ηθοποιοί, που δεν μπορούν να πείσουν ούτε τους εαυτούς τους τελικά.
Δεν υπάρχει ελπίδα! Ίσως να έχουμε μόνο μια ευκαιρία ανάτασης φέτος. Η καλή αοιδός Καλομοίρα, να ανέβει στην ταράτσα κάποιου Πανεπιστημίου (αυτή δε θα έχει πρόβλημα με το άσυλο, προστατεύουμε και τα ορφανά διάνοιας…), και να ανακοινώσει τα πρώτα αποτελέσματα των exit-polls, με συγχωρείτε, των κουκιών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου